“Dit soort taalgebruik leidt tot een dialoog tussen doven”, zegt Noel Thomas, een huisarts uit Zuid-Wales. Tegenstanders hameren erop dat het nog steeds niet is gelukt een effect te vinden dat groter is dan een placebo-effect in het klinische onderzoek naar homeopathie. Maar dat klopt niet. Het is frustrerend om te zien dat de belangen van patiëten in de verdrukking dreigen te komen door een clubje slecht geïnformeerde, ongemanierde critici, die onder het mom van een beetje wetenschap vooral bezig zijn met zwartmaken en beledigen, aldus Thomas.
“Homeopathie kan niet waar zijn”
“Slechts een paar critici beperken zich tot datgene wat zij beschouwen als wetenschappelijke principes. Zij geloven dat wetenschap alles over alles weet en dat niets meer verklaard hoeft te worden “de zogenaamde wetenschappelijke fundamentalisten”. Hiermee legt Thomas de vinger precies op de zere plek. De strijd gaat niet over bewijzen maar over wetenschappelijke ideologieën.
Omdat homeopathische middelen vaak geen enkele molecuul aan werkzame stof bevatten, beschouwen tegenstanders ze als minderwaardig, als een belediging van het rationele denken en zelfs als een bedreiging voor de hele wetenschap. Hun vijandige houding lijkt wel wat op die van het middeleeuwse Vaticaan tegenover Galileo: het kan niet waar zijn, dus is het dat ook niet.
Opmerkelijke resultaten dankzij homeopathie
Homeopathische huisartsen geven toe dat de werking van hun middelen wetenschappelijk lastig te verklaren is. Maar ze zien vaak met eigen ogen hoe opmerkelijk de resultaten zijn. Die kunnen ze niet zomaar negeren. Andrew Sikorski, huisarts in een groepspraktijk in East Sussex, vertelt over een indrukwekkende ervaring die hij in de jaren negentig had, toen hij bijna klaar was met zijn opleiding tot homeopaat. Ik werkte als plaatsvervangend arts op een KNO-afdeling in een ziekenhuis in Winchester, toen ik laat op een avond werd opgeroepen om een patiënt te zien.
De man was met spoed binnengebracht met een ernstige keelontsteking. Een groot abces sloot zijn keel bijna helemaal af en hij kon zijn speeksel nog maar nauwelijks doorslikken. Hij was ernstig ziek, had hoge koorts en een hoge hartslag. De huisarts had hem antibiotica voorgeschreven, maar die hadden duidelijk niet gewerkt.
Eerste hulp behandeling met Belladonna
De juiste noodbehandeling was een infuus met antibiotica en het opensnijden van het abces. Maar toevallig had ik een homeopathische eerstehulpkit bij me. In mijn nog onervaren ogen moest deze patiënt het homeopathische middel Belladonna hebben, dat gelukkig in mijn kit zat. Met toestemming van de patiënt stopte ik een Belladonna-pil in zijn mond, waarna ik het infuus ging klaarmaken. Toen ik even later terugkwam, zag ik tot mijn stomme verbazing dat de patiënt een slokje water dronk en zonder problemen kon praten. Zijn hartslag en temperatuur waren weer normaal en het abces was nauwelijks meer zichtbaar, behalve een rode plek bij de rechter keelamandel waar het abces had gezeten. Die uitzonderlijk snelle en volledige reactie was bijna niet te geloven: met geen conventionele behandeling was zoiets ooit gelukt.
Deel 2 uit artikel “Meer dan water”, bron Medisch Dossier